Buren bieden vangnet voor gevallen mevrouw Karafiat
Gertrud Karafiat (88) woont al ruim dertig jaar naar volle tevredenheid op één van de hoogste verdiepingen van een appartementengebouw in Overstegen. Ze streek hier neer na een veelbewogen leven dat haar vanuit haar geboorteplaats Makkum in Friesland bracht naar Frankfurt am Main en Wenen. In maart 1945 vluchtte ze uit Wenen, kwam in Tirol terecht en later dus in Doetinchem. Haar woning is, net als zijzelf, kleurrijk en warm. Vaak heeft ze genoeg aan haar eigen gezelschap, maar ze gaat er ook graag op uit. Naar het wijkcentrum, de buurtkamer of andere activiteiten in haar leuke buurtje.
Mevrouw Karafiat in gesprek met haar buren én buurtcoach van Buurtplein
Een fijne verzorging door een mooie samenwerking in de buurt
Zo hielp ze in augustus zwerfafval opruimen in het nabijgelegen Natuurpark Overstegen. Ze verstapte zich en haar knie begaf het. Na een poosje hulpeloos in het park te hebben gelegen, werd ze naar het ziekenhuis gebracht. Door een misverstand werd ze echter al snel ontslagen. Goede buurman Albert van der Zee haalde haar op. ‘We hebben haar, met een paar buren, met pijn en moeite naar boven naar haar appartement gekregen. Toen dat was gelukt dachten we: en nu dan?’
Gelukkig zijn de lijntjes met buurtcoach Susan Visser, die al jaren actief is in Overstegen, kort. Zij werd dus opgebeld. ‘Mevrouw kreeg maar één zorgmoment per dag. Het was wel duidelijk dat dit niet voldoende was. Toen zijn we met een aantal buren om tafel gegaan en is er een heel mooie samenwerking ontstaan.’
De buren blijven haar bijstaan
Alberts vrouw Elly en onderbuurvrouw Nicole Gemmink waren ook nauw betrokken bij het plan om de zorg voor Gertrud thuis zo comfortabel mogelijk te maken. Zo werd ze geholpen met wassen, naar het toilet gaan en andere noodzakelijke dingen. Intussen zochten buurtcoach Susan en haar collega Dagmar naar een plek waar Gertrud 24-uurszorg kon krijgen. Dat lukte: na twee dagen kon ze terecht op woonzorgcentrum Schavenweide. In de twee maanden dat ze daar herstelde, bleven de buren haar bijstaan door op bezoek te komen, mee te gaan naar doktersafspraken, de planten water te geven, de post uit te halen en andere voorkomende dingen te regelen.
Nu Gertrud weer thuis is, houden de buren nog steeds een oogje in het zeil en zijn ze er als het nodig is. Nicole: ‘We kijken regelmatig even bij haar achter de deur of alles goed gaat.’ Elly gaat nog steeds mee naar doktersafspraken. ‘We hebben er komende week weer één. Dan breng ik haar met de auto.’ Naast het echtpaar Van der Zee en Nicole Gemmink zijn nog enkele buren betrokken bij het omzien naar Gertrud. Dat wordt enorm gewaardeerd. ‘Heel fijn dat ik zoveel hulp krijg van iedereen.’
Echte noaberschap
Liever is ze niet langer dan nodig afhankelijk van anderen. ‘Ik heb alweer gefietst en boodschappen gedaan. Ik ben ook aan het kijken of ik hulp in de huishouding kan krijgen’, aldus de kranige tachtiger. De buren en Susan horen het fietsverhaal ietwat fronsend aan, maar kennen hun pappenheimer. ‘Dit is wie Gertrud is’, weet de buurtcoach. ‘Ze is al vanaf haar vijftiende jaar zelfstandig en het is niet nodig dat je de deur bij haar plat loopt. Maar toch is dit een prachtig voorbeeld van naoberschap en hoe je samen, als buren en Buurtplein, echt wat kunt betekenen voor iemand.’