Een middagje alleen is voor mij vrijheid

Een middagje golfen met vrienden. Dat lijkt zo gewoon, maar dat is het niet als je Alzheimer hebt. Vorig jaar kreeg Wim die diagnose en is zijn vrouw Ada klokrond zijn mantelzorger. Nu nemen zorgvrijwilligers van de Mantelzorgcentrale Wim regelmatig mee naar zijn vertrouwde golfbaan. Fijn voor Wim èn Ada, die dan even een paar uurtjes niet op Wim hoeft te letten. ‘Het is vrijheid voor mij’. 

Vooropgesteld: Ada zorgt met veel liefde voor haar man. ‘We zijn meer dan 60 jaar getrouwd, ik wil graag nog een paar jaar samen door.’ Maar het is wel pittig. Tot enige tijd geleden redde het echtpaar –  Ada begin 80 en Wim een paar jaar ouder – zich prima in hun mooie woning in Doetinchem. Tot Wim wel heel erg vergeetachtig werd. Ada had al wel door dat dit geen normaal geheugenverlies was, maar het duurde tot oktober vorig jaar voordat de diagnose Alzheimer werd gesteld. Wim ging erg achteruit en de verantwoordelijkheid en zorg is veel voor Ada. Dat zagen de instanties ook en ze kreeg van verschillende kanten hulp. ‘Daardoor kwam er heel veel op me af. Ik was gewoon overweldigd. Uiteindelijk heeft Wim een WLZ indicatie gekregen (Wet Langdurige Zorg, red.). Dat biedt meer mogelijkheden voor ons om hulp te krijgen en hem toch thuis te houden.’ Want dagopvang of hulp in huis, dat zagen Wim en Ada niet zitten. ‘En hem uit huis plaatsen al helemaal niet’, klinkt Ada stellig. 

Steeds zwaarder

‘Wassen en aankleden kan Wim nog zelf’, stipt de super positief ingestelde Ada lichtpuntjes aan. Maar toch zijn er genoeg dingetjes die de dagelijkse zorg intensief maken. ‘Hij doet het licht niet meer uit, ik help hem haren kammen en zijn gehoorapparaten indoen, hij is van alles kwijt steeds. Als ik geen dingen vertel of aangeef, weet hij het niet. Je moet steeds overal achteraan, opletten of hij niet valt; het wordt steeds zwaarder.’ 

Ada heeft geen rijbewijs en Wim rijdt al jaren niet meer. Daarom bestelt ze de boodschappen online en gaat ze af en toe maximaal 1,5 uur met de fiets op pad. ‘Langer gaat niet, dan ben ik ongerust dat er iets niet goed gaat.’ 

Tijd voor jezelf

Juist dat is iets dat heel veel mantelzorgers ervaren: ze leveren enorm in op hun bewegingsvrijheid. Dat signaleerde ook Dagmar Brinks (Mantelzorgconsulent), die enkele keren bij Ada en Wim op bezoek was geweest voor mantelzorgondersteuning. Toen ze hoorde dat Wim altijd fanatiek heeft gegolfd, koppelde zij hem aan twee zorgvrijwilligers die hem meenemen naar de golfbaan. Zijn oude vertrouwde golfbaan, waar Wim nog mensen kent. ‘Hij heeft er echt enorm veel zin in steeds’, merkt Ada, die haar man met een gerust hart een paar uurtjes kan laten gaan. Het levert haar ook wat broodnodige tijd voor haarzelf op. ‘Het maakt dan helemaal niet uit of ik ergens naartoe ga of lekker thuis blijf: het is gewoon een stukje vrijheid waar ik even van kan genieten. Dan kan ik er daarna weer helemaal tegen.’ 

De Mantelzorgcentrale van Buurtplein

Bied jij langdurige hulp of ondersteuning aan iemand uit je directe omgeving? Dan ben je mantelzorger. Een waardevolle, maar intensieve taak. Bij de Mantelzorgcentrale kan je terecht voor informatie, advies en een luisterend oor. Ook is er elke maand een Mantelzorgcafé, waar je andere mantelzorgers kan ontmoeten, ervaringen delen en stoom afblazen.

Je staat er niet alleen voor!